نگاهی به زندگی شهید "شکری"|اصلا اهل اسراف نبود

به گزارش نوید شاهد شهرستان های استان تهران، شهید کمال شکری، یادگار «احمد» و «عفت» یکم فروردین ماه 1345 در یک خانواده مذهبی، متدین و کشاورز در شهرآباد قدیم و صفادشت امروز دیده به جهان گشود و دوران تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در مدارس شهرآباد سپری کرد.

شهید شکری به انجام واجبات و ترک محرمات اهتمام ویژه‌ای داشت، جوانی دیندار و با غیرت بود. رشته ورزشی کاراته را دنبال می کرد و دوست داشت پول تو جیبی خود را با کار و تلاش حاصل از دسترنج خودش به دست آورد. لقمه حلال برایش ملاک بود و به پدرش می گفت؛ این وظیفه من است که کار کنم و حتی می گفت؛ دوست دارم برای شما کمک خرج باشم.

مادر شهید در بیان خاطرات شهید می‌گوید؛ کمال در هنگام خواندن نماز به اتاق خلوتی می‌رفت و می‎گفت؛ دوست دارم در تنهایی با خدای خود راز و نیاز کنم. سر سفره غذا هر چه که بود می‌خورد و بدون کوچکترین اعتراضی خدا را شکر می کرد.

شهید اصلا اهل اسراف نبود و همیشه لباس هایش ساده بود مادر شهید می گوید؛ یک شب در نیمه های شب متوجه شدم که کمال از جای خود برخواست با فانوس از منزل خارج شد. کنجکاو شدم پشت سر او راه افتادم و دیدم کمال به سمت مسجد رفت، مسجد حضرت ولیعصر (عج) در مجاور منزل ما بود، وقتی وارد مسجد شد بی درنگ مشغول عبادت و راز و نیاز شد.

مادر شهید در ادامه خاطراتش از اخلاق نیکو و عشق به لقاالله فرزندش این گونه سخن می‌گوید: شهید همواره از خوبی‌های جبهه تعریف می کرد از ایثار و گذشت، صفا و فداکاری رزمندگان و...

شهید در آخرین ماه‌های شهادتش تمایل به ازدواج داشت ولی عشق جبهه باعث شد حضور در کنار رزمندگان را بر عشق زمینی ترجیح دهد و زمانی که در آخرین مرخصی به او گفتم؛ کمال جان اجازه بده خواستگاری برویم گفت نه مادر جان هر زمانی در سنگر قرعه کشی کردیم قرعه شهادت به نام من افتاد و آخرین باری که عازم جبهه می شد از من خواست گلو و صورت و پیشانیش را بوسه بزنم من دلیل آن را متوجه نشدم و بعد از اینکه شهید شد با دیدن پیکر گلگون فرزندم، متوجه شدم که ترکشها درست به همان اعضایی که از من خواسته بود به آنها بوسه بزنم اصابت کرده است.

مادر شهید با بیان اینکه من به حضرت زینب سلام الله علیها تأسی می کنم و زمانی که به مادران شهیدی که دو، سه یا چند فرزند خود را تقدیم انقلاب و اسلام کرده اند را می بینم دلم آرام می گیرد و صبرم بیشتر می شود.

این شهید گرانقدر در یازدهم خرداد ماه 1367 در دربندیخان عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار وی در امامزاده حمزه شهر صفادشت تابعه زادگاهش واقع است.